Młoda Żydówka z Lublina, dziewczyna z dobrego domu, od niedawna szczęśliwa mężatka, już na początku wojny zostaje wyrwana z bezpiecznego świata, w którym się wychowała. Doświadcza koszmaru getta lubelskiego i warszawskiego, uwięzienia przez gestapo, utraty najbliższych. przechodzi przez piekło strachu, okrucieństwa, poniżenia, odkrywając przy tym, jak kruche jest to wszystko, co stanowi o człowieczeństwie. Mimo, że udaje jej się przetrwać, życie nie jest już dla niej darem, staje się wyrokiem, samotną pokutą pamięci. Wstrząsające świadectwo Anny Langfus, francuskiej pisarki polskiego pochodzenia, oprócz wybitnych walorów literackich wyróżnia także perspektywa: ofiary, ale i współsprawcy, uczestnika i obserwatora, okrutnego tak samo dla innych, jak i dla siebie.